Python jest wysoko poziomowym, dynamicznym językiem ogólnego przeznaczenia. Obecnie jest jednym z najbardziej popuarlnych i najszybciej rosnącym w popularności języków programowania na świecie.
Python jest wysokopoziomowym językiem ogólnego przeznacznenia. W przeciwieństwie do niektórych jęzków, takich jak np. PHP który jest używany głównie do tworzenia skryptów po stronie serwera WWW, możliwości Pythona są bardzo rozległe i jego konkretne zastosowanie zależy od bibliotek których się do niego użyje. Ogromna ilość i różnorodność jego bibliotek jest powszechnie uważana za jedną z głównych zalet języka. Swoją popularność zyskał on jednak dzięki zupełnie innym jego właściwościom które wyróżniają go od większości innych języków: semantyce oraz składni. Wysoka czytelność jest jadną z przewodnich idei stojących za powstaniem tego języka. Został on zaprojektowany żeby mieć nie zagracony układ wizualny często używając słów z języka angielskiego gdzie inne języki używają znaków inerpunkcji. Python jęst językiem dynamicznym. Oznacza to że tworząc zmienną nie definiujemy jej typu, np. typu string:
a = 'test'
a = 13
Najpierw a zawiera string ze słowem test, a następnie przypisujemy
na nie numer
13 co w językach statycznych wywołałoby błąd podczas kompilacji.
Python cechuje się też silnym typowaniem. Przykładowo gdy stworzymy string
zawierający
liczbe:
b = '313'
To b pozostanie stringem nawet jeśli konwersja na liczbe będzie
wymuszana.
Oznacza to że zmiany typów w pythonie muszą zostać
wykonane jawnie.
Python wymusza poprawne wcięcie traktując je jako część składni. Bloki kodu są
identyfikowane przez poziom ich indentacji:
c = "To jest zdanie."
if c is not None
print 'c nie jest puste'
print c
else
print 'c jest puste'
c = 'coś'
print 'c jest czymś'
W językach takich jak Java czy C/C++ gdzie bloki kodu oznacza się znakami klamrowymi często programiści wybierają różne style indentacji co może prowadzić do mniej czytelnego kodu. Python unika takich problemów unifikując styl pisowni.
Gdy w roku 1989 Guido van Rossum szukał hobbistycznego projektu który mógłby rozwijać w swoim wolnym czasie, wpadł na pomysł aby spróbować napisać następce dla języka programowania zwanego ABC który przemawiałby do społeczności Unixowej. Był to początek Pythona, którego pierwsza wersja została wydana w styczniu 1994. Język zyskał sporą popularność, ale dopiero po wypuszczeniu wersji 2.0 liczba jego użytkowników zaczęła znacząco rosnąć. W roku 2008 Python Software Foundation, społeczność założona na modłę Apache Software Foundation, wypuściła Pythona w wersji 3.0 która nie jest wstecznie kompatybilna. Od tego czasu, dzięki sporej popularności Pythona 2, obie wersje są rozwijane obok siebie, jednak w 2014 roku PSF zapowiedział że wspracie dla Pythona 2 zakończy się w 2020 roku gdy wszyscy użytkownicy przeniosą się na jego następną wersję. Python 3 nie jest wstecznie kompatybilny ponieważ został on stworzony w celu naprawienia pewnej fundamentalnej wady w idei Pythona która doprowadziła do dużej ilości duplikowanego kodu. Oznacza to że Python 2 nie jest ściśle gorszy, ale jego popularność stopniowo spada.
Mając szeroko rozwiniętą bibliotekę możliwości Pythona są prawie nieograniczone.
Wymagając odpowiednią indentacje i często używając słów zamiast znaków znacznie ułatwia czytelność.
.
Będąc wysokopoziomowym językiem programowania, Python oferuje szerokie możliwości i użyteczność we wszystkich dziedzinach programowania: